Κόνιεφ, Ιβάν Στεπάνοβιτς

(Ivan Stepanovich Koniev, 1897 – 1973). Ρώσος στρατάρχης. Υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Στη διάρκεια της Ρωσικής επανάστασης ο Κ. συντάχθηκε με τους μπολσεβίκους και κατατάχθηκε στον Ερυθρό Στρατό. Αργότερα σπούδασε στη στρατιωτική ακαδημία Φρούντζε, υπηρέτησε στην Ανατολή και πολέμησε εναντίον των Γιαπωνέζων (1938). Ο Κ. διακρίθηκε στις μάχες του Σμολένσκ και της Μόσχας (1941). Οι δυνάμεις του ανακατέλαβαν τη δημοκρατία της Ουκρανίας από τους Γερμανούς, ενώ ήταν ο πρώτος που διέσχισε νικηφόρα τον Δνείπερο και κατέλαβε τη νότια Πολωνία. Το 1945 έφτασε μέχρι τον ποταμό Όντερ και συμμετείχε στη μάχη του Βερολίνου, αφού προηγουμένως είχε κυριεύσει τη Βοημία. Στη συνέχεια διετέλεσε διοικητής των σοβιετικών στρατευμάτων της Αυστρίας και των χερσαίων δυνάμεων της ΕΣΣΔ και αργότερα άσκησε καθήκοντα υπουργού Άμυνας (1950-53). Ο Κ. ήταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου που καταδίκασε σε θάνατο τον Σοβιετικό πολιτικό Μπέρια. Στη συνέχεια ανέλαβε διοικητής των σοβιετικών δυνάμεων της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και το 1961 διορίστηκε αρχηγός των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας.